bonus #2

Odkąd więcej czuję

Moje serce inaczej pojmuje

Świat przez Boga stworzony

Ten obraz za szybą zamglony

Oczyszcza się gdy pragnę

Na kolana przed Tobą padnę

Bo wiem, że jesteś ze mną

Nawet nocą ciemną

I gdy rano lica bledną

Wiem, że kocham Cię na pewno

Życie me rozświetlasz

Duszę w sercu masz

Kiedy słońce gorące

Rankiem wschodzące

Nad ziemią blask rozsiewa 

Mój obraz znów się zlewa 

Ale dałeś mi promienie

Bym znalazła wybawienie

Od zła tego świata 

Gdzie brat zły na brata

Podcina mu skrzydła 

Zabawa im nie zbrzydła

 Lecz są i mądrzy ludzie

Nie żyją w ziemi brudzie

Radują się dobrocią Twą

Gdy podajesz im dłoń Swą 

Pochylą się nad pokrzywdzonym

Ulitują nad zranionym

Dadzą jeść łaknącym

I mapę błądzącym

Mi dali radość życia 

Ogromną potrzebę bycia

Chęć do działania

Siłę do poznania 

Prawdy, ludzi, siebie

Najlepiej będzie nam w niebie  

Ale teraz pracujemy

Bo być z Tobą chcemy 

Proszę ześlij tym promienie 

Których życie otaczają cienie

By Twe słońca mogły świecić 

I na ziemi miłość wzniecić.




To taka troszkę kontynuacja poprzedniego bonusiku. Napiszcie, co o tym sądzicie. Zdaniem paru osób jest spoko, więc czekam teraz na wasze opinie. ten wiersz także ma ciekawą genezę, ale po przeczytaniu z pewnością widać, że o wiele weselszą. Miłego czytania bloga. Zapraszam do komentowania i życzę cierpliwości w oczekiwaniu na następne rozdziały. ☺️