Rozdział CVI

Perspektywa Heather 

- ciociu, mogę iść do koleżanki. Wrócę za jakieś dwie godzinki 

- możesz, tylko potrzebuje adresu i nazwiska - uśmiechnęła się ciocia. Adres zapisałam, reszty danych już nie, ale oddałam jej karteczkę - Heathera, nie zapomniałaś o czymś?

- i tak jej nie znasz, to koleżanka ze szkoły

- to jakiś problem, żeby powiedzieć jak się nazywa? A może to nie koleżanka a kolega, co?

- nie ciociu, gdybym miała chłopaka, to pierwsza byś wiedziała 

- mam nadzieję. Jak ona ma na imię 

- A... - ugryzłam się w język, przecież jak powiem to imię to się zorientuje - Anais - to pierwsze imię po As na "A" które przyszło mi do głowy

- tak ciężko było? 

- nie, po prostu nie pamiętam jej nazwiska - w życiu nie musiałam tak okłamywać mojej opiekunki 

- podwieźć cię? 

- nie, nie trzeba. Przejadę się autobusem. 

- po co masz się tłuc komunikacją miejską. Ja i tak jadę na zakupy. Chodź - przystałam na propozycje

Perspektywa Astrid

Minęło 10 minut i już zaczęłam wyglądać normalniej. Ten plaster na szyi był niepokojący, ale dało się to wyjaśnić jakimś skaleczeniem. Zeszłam do dolnego mieszkania i trochę zaaranżowałam przestrzeń, żeby wyglądało naturalniej. Przebrałam się w czyste ubrania i wstawiłam wodę na herbatę. Nie zdążyła się nawet zagotować i zadzwonił dzwonek do drzwi 

Perspektywa Heather

- odprowadzić cię?

- nie, przecież to dwa kroki 

- miłego spotkania 

- dziękuję ciociu, do zobaczenia - wysiadłam 

- a Heathera, odebrać cię? 

- nie, to przecież niedaleko 

- w porządku, ale jakbyś się przez przypadek zasiedziała, to zadzwoń, przyjadę po ciebie 

- dziękuję jeszcze raz - uśmiechnęłam się i poszłam zadzwonić dzwonkiem do drzwi. As otworzyła mi jakoś nieśmiało - cześć - chciałam się przytulić na powitanie, ale ona na to nie przystała 

- co ona tu robi? 

- uparła się, że mnie podwiezie, co w tym złego 

- jeżeli mnie widziała to wmówisz jej, że ma omamy 

- As ona cię kocha, po co ja mam kłamać 

- spotkałam się z tobą, prawda? 

Chciałaś się wygadać to mów, żeby się wyżalić nie trzeba zadawać pytań 

- ale można. Co ci się stało? - zwróciłam swój wzrok na szyję dziewczyny 

- to nic takiego 

- na pewno? Jakoś dziwnie mówisz

- przecież chorowałam trochę. Chrypkę mam i tyle - odchrząknęła prawdopodobnie dla niepoznaki, bo logiczne jest, że kłamie. 

- chcesz herbatę? 

- jeśli to nie problem 

- gdyby był, to bym nie pytała - po chwili przyniosła mi kubek, moją uwagę przykuło to, że niesie go w lewej ręce i to, że niesie tylko jeden

- a ty? 

- zaraz przyniosę, nie chciałam rozlać - wyszła i jakoś niepokojąco długo nie wracała, więc postanowiłam, że jej poszukam 

- As - trafiłam do kuchni, dziewczyna siedziała na krześle i dość ciężko oddychała - co się dzieje? - wiedziałam przecież, że jako dziecko chorowała, więc przejęłam się jej stanem 

- nic, już jest okej 

- na pewno? - wstała, żeby mi udowodnić, że czuje się lepiej 

- chodź do salonu - poszła zapominając o herbacie, więc pomyślałam, że ją wyręcze 

Perspektywa Astrid

Może jednak nie trzeba było uciekać z tego szpitala, czuję się coraz gorzej. Usiadłam na fotelu i trochę pomasowałam ramię. Heathera przyniosła mi moją herbatę, faktycznie o niej zapodziałam, mój błąd 

- o czym chciałaś porozmawiać? - postanowiłam zacząć 

- trochę trudno mi o tym mówić 

- nie pomogę ci, jeśli mi nie powiesz 

- dlaczego spotykamy się tu, przecież to nie jest twoje mieszkanie? 

- musisz być taka wścibska? Mieszkam tu tymczasowo 

- dlaczego? 

- tak wyszło, poza tym to nie twoja sprawa 

- okej, nie wściekaj się tak

- jestem aż nadwyraz spokojna. Mów, chodzi o te narkotyki? 

- ciszej 

- przecież nikogo tu nie ma. Jeśli myślisz, że ci coś załatwię to się mylisz 

- nie co ty. W życiu bym cię o to nie posądzała 

- twój błąd 

- co? 

- nic. Mówię tylko, że z tym to nie do mnie.

- ale nie chodzi o towar, tylko...

- tylko o co? 

- byłaś na odwyku, prawda? 

- kto ci to powiedział? 

- trochę poszperałam, ale spokojnie, nikt się nie dowie 

- nie wiem, o czym ty teraz mówisz 

- As, poważnie potrzebuje twojej pomocy 

- byłam, na alkoholowym, to nie to samo. Jak ktoś się dowie, to pożałujesz

- spokojnie, obiecuję, nikomu nie powiem. Ale to właśnie to samo, chodzi o przyjaciela 

- przyjaciela? 

- no dobra o mnie, nie wiem co robić 

- powiedzieć Danusi i iść do lekarza 

- to nie jest takie proste

- jest. Tam nie pytają skąd wzięłaś to co wzięłaś 

- ale ja nie jestem uzależniona

- chyba wiesz, kto tak mówi

- As, ja potrzebuję trochę innej pomocy 

- to ja kompletnie nie wiem, o co ci chodzi 

- zmieniłam szkołę 

- i co? To taki stres, że musiałaś zacząć ćpać? 

- nie, to znaczy też, ale 

- co jest? 

- w poprzednim liceum kompletnie nie akceptowali tego, że nie mam rodziców 

- przykro mi - nie wiedziałam za bardzo jak zareagować 

- gnębili mnie. Chciałam się dopasować, a to pomaga się odstresować, przecież wiesz

- nie wiem, bo nigdy tego nie robiłam 

- serio? 

- serio. Trochę to przykre, że uważasz że, a nieważne 

- Nie no, mów 

- chciałam powiedzieć, że przykro mi, że uważasz, że upadłam tak nisko, ale w sumie to bym cię obraziła, więc się powstrzymałam 

- nic nie szkodzi. Wiem, że to głupie 

- to po co to robisz 

- nawet ty znalazłaś przyjaciół, a ja... Ja cały czas jestem sama 

- to nie jest powód żeby... - przerwała mi 

- może i nie, ale dla mnie był. Nie radzę sobie, okej? Pani Danusia jest kochana, ale mi nie wystarcza

- dobra załapałam, ale co ja mam z tym wspólnego? 

- przeżyciowo jesteśmy do siebie trochę podobne. Pomyślałam, że może wkręcisz mnie do towarzystwa 

- Heathera, nie muszę cię nigdzie wkręcać, Czkawka już cię lubi, Śledzik też przecież ciągle z tobą gada. Nie widzisz tego? 

- tak, oni są w porządku, ale 

- ale co? 

- myślałam o tym drugim towarzystwie

- to nie ma mowy

- dlaczego? Myślisz, że nie dam rady

- Myślę, że zwariowałaś. Ze szkołą mogę ci pomóc, ale z niczym więcej. Nie potrzebujesz tego. Jesteś naprawdę fajną dziewczyną 

- dzięki - była zrezygnowana 

- pogadam z Czkawką, na pewno też pomoże 

- jesteście razem? - dobrze że nie wzięłam łyka herbaty, bo wszystko wylądowałby na ziemi

- no co ty? Oczywiście, że nie 

- ale on to chce, co? 

- nie, zresztą nie wiem nie pytałam. Nikogo nie szukam 

- masz chłopaka? 

- nie

- no to dlaczego nie szukasz? 

- bo nie jestem teraz zainteresowana związkiem 

- jeszcze raz dlaczego? 

- bo mam wystarczająco pokomplikowane życie. Między innymi przez to cudowne towarzystwo 

- co to znaczy? 

- to znaczy, że nienawidzę tej roboty, okej? Tracę przez to dosłownie wszystko. Mimo, że mam do stracenia naprawdę mało. Tobie się serio wydaje, że ja mam takie super życie? 

- z boku tak to wygląda 

- te wcześniejsze ostrzeżenia to były po to żeby ich poznać? 

- tak, nic innego nie przyszło mi do głowy, wybacz

- przynajmniej tyle dobrego - do mieszkania wszedł generał 

- cześć młoda 

- cześć

- dzień dobry panu - odpowiedziała Heather mimo, że nie została przywitana 

- możemy chwilę pogadać? 
- jasne, zaczekasz? 
- oczywiście, idź pogadaj z tatą - zmieszałam się, ale zignorowałam na razie jej wypowiedź i poszłam do kuchni.