Rozdział CXIV

Zamurowało mnie, nie wiedziałam co mam mu odpowiedzieć - Dario mi powiedział 

- to nie jest twoja sprawa 

- jest, ale nie chcesz o tym gadać, bo to niewygodne 

- a ty chcesz? Okej. Dealowałam, żeby mieć kasę na operacje, których nie pokrywa ubezpieczenie. Dostałam za to wiele godzin prac społecznych, które opracowałam i wiesz co? Nie powiem żebym była z tego dumna, ale ani trochę nie żałuję. 

- wiesz jaki ty masz problem? 

- wiem. Ja mam masę problemów w szkole, w domu i ze sobą. Pytanie brzmi czy ty wiesz że w ogóle masz jakiś problem - zaśmiał się

- Oświeć mnie 

- jesteś po prostu rozpieszczonym ignorantem i do tego zwykłym hipokrytą. Sądzisz że wiesz wszystko, ale wiesz co, nie masz pojęcia o prawdziwym życiu i problemach, których doświadczają ludzie.

- a ty to niby wszystko wiesz, co? Ledwo zdasz do następnej klasy, albo i nie. Nie będzie mnie pouczać jakiś niedorozwój intelektualny - byłam zszokowana jego słowami, zresztą nie tylko ja - co zgadłem? Mama popijała w ciąży? 

- wyjdź stąd - powiedział wrogim głosem Czkawka po czym złapał przyjaciela za koszulkę i wypchnął go za drzwi 

- powinieneś być mi wdzięczny, że stwarzam ci szansę na poznanie prawdy o tej szmacie - było mi przykro, ale zdecydowanie bardziej martwiłam się o przyjaciela, który zdawał się być w stanie rozszarpać Ingermana 

- zostańcie tu dziewczyny - spojrzał na nas łagodnie i zamknął za sobą drzwi 

- jak się czujesz? 

- dobrze, to znaczy w sumie sama nie wiem - złapałam dłonią za klamkę, przecież trzeba ich jakoś uspokoić 

- dokąd idziesz? Czkawka mówił że mamy tu zostać 

- zaraz straci przeze mnie przyjaciela, nie będę się przyglądać 

- sądzę, że już go stracił. Zostań i ochłoń trochę 

- Heathera, nie wiem jak ty, ale ja nie jestem tchórzem i nie będę się chować. Poza tym zaraz się pozabijają - wyszłam i udałam się w kierunku krzyków. Mama Czkawki złapała mnie na korytarzu

- co tu się dzieje? - zapytała zaniepokojona 

- jak zwykle wszystko popsułam - odpowiedziałam jej i poszłam 

- As - zawołała, ale ją zignorowałam 

Perspektywa Heather

- Śledzik obrażał Astrid - wyjaśniłam sytuację mamie mojego kolegi 

- ale jak to? - była zmartwiona

- on jest na nią zły, zrobiła... - nie byłam pewna czy mogę jej o tym powiedzieć

- okradła go, wiem, ale wydawało mi się, że się jakoś dogadali. 

- no niestety nie bardzo. Ona się obwinia, prawda? 

- powiedziała, że to ona coś popsuła 

- zawsze taka była

- znasz ją? 

- byłyśmy razem w domu dziecka. Niebyt długo, ale wystarczająco, żeby wiedzieć, że jest wyjątkowa

- niesamowita jest, to fakt. Szkoda tylko, że często taka smutna 

Perspektywa Czkawki 

- wynoś się - byłem wściekły. Próbowałem opanować emocje 

- wiesz, że powiedziałem prawdę i dlatego tak cię to boli 

- boli mnie, że straciłem najlepszego przyjaciela, ale nie żałuję, takiego jak ty mieć nie chcę.

- no tak, pewnie, wolisz taką kryminaliskę 

- tak, właśnie tak. A teraz wyjdź - powiedziałem, gdy w końcu się ubrał 

- Czkawka - usłyszałem cichy głos mojej prawdziwej przyjaciółki 

- no pocałuj go idiotko, będzie twój na wieczność - nie wytrzymałem. Uderzyłem go w twarz. Możliwe, że złamałem mu nos, bo od razu zaczął krwawić

- Czkawka - teraz to krzyknęła i podeszła szybko do Śledzika - zwariowałeś?! Pochyl się do przodu. Czkawka poszukaj czegoś zimnego 

Perspektywa Astrid 

- nie dotykaj mnie brudasie - dobrze że Czkawka tego nie słyszał, bo pewnie Ingermam dostałby za to drugi raz. 

- chcesz żeby całe spuchło. Trzeba zatamować krwotok 

- bo ty się na tym znasz. Zostaw mnie kretynko

- nie zachowuj się jak dziecko 

- nie zamierzam. Myślisz, że komu uwierzą? Synowi najbogatszych ludzi w mieście, czy dziewczynie z kartoteką z Pauperi? 

- co? 

- zgłoszę to na policję i pójdziesz siedzieć 

- ja nic ci nie zrobiłam - zdenerwowałam się i uniosłam głos, czym zapewne zwołam wszystkich obecnych w domu 

- i komu uwierzą co? 

- nie możesz tego zrobić? 

- obawiam się, że mogę. Będziesz skończona 

- Śledzik, ty nic nie rozumiesz. Nie dzwoń na policję 

- co to jest groźba 

- ostrzeżenie - nagle zaczął udawać że się chowa tak jakbym miała go uderzyć 

- Astrid, dziecko - wnet pojęłam o co chodzi. Pani Valka pojawiła się na dole, chciał sobie zrobić alibi - odsuń się od niego 

- ale ja... - nic więcej nie byłam w stanie powiedzieć

- zaatakowała mnie, zgłoszę to

- Śledzik uspokój się, dobrze. Może da się to rozwiązać pokojowo - Ingerman ma rację, nikt mi nie uwierzy. Zdjęłam z wieszaka kurtkę i ruszyłam do wyjścia - Astrid, zostań tu - kobieta nie unosiła głosu, ale nie miałam zamiaru jej słuchać, musiałam ochłonąć 

- ucieczka z miejsca zdarzenia ci nie pomoże - chłopak wyciągnął telefon, a ja wyszłam na zewnątrz. Za moment dołączyła do mnie Heathera 

- co on zrobił? - ona też od razu uznała, że to ja. Milczałam i chodziłam w kółko - As nie możesz bić ludzi, to w niczym nie pomoże - zdenerwowałam się. Złapałam ją za ramię i przyciągnęłam do siebie

- nikogo nie uderzyłam, jasne?! 

- ale to co sam się uderzył? As, na pewno da się to jeszcze jakoś ogarnąć, przeprosisz go, jego rodzice nie są jacyś straszni 

- Czkawka. Czkawka go uderzył. Nic nie zrobiłam. Chciałam mu pomóc, okej? I tyle z mojej pomocy. Zawsze późnej i tak jest moja wina. 

- nie mów tak 

- a co, może nie uwierzyłaś w jego bajeczkę? 

- wiesz, jest przekonujący

- jego słowo po prostu jest ważniejsze niż moje 

- a tu się zgadzam panno Hofferson, dobrze pamiętam? - to byli rodzice Śledzika - słowo naszego syna jest warte więcej niż was wszystkich razem wziętych 

- ja mu nic nie zrobiłam 

- będziesz się tłumaczyć na policji 

- panie Ingerman, przecież pan wie, że jeśli... 

- to już nie mój problem

- niech pan tego nie robi 

- uważaj do kogo się zwracasz 

- pani Ingerman, proszę mnie przynajmniej wysłuchać

- wysłuchać to my możemy twoich rodziców, twoja opinia nas nie interesuje. Koniec z łaską dla takich jak ty - zabolało i to mocno

- co to znaczy takich jak ja? 

- As, pozwól im przejść - Heathera próbowała mnie uspokoić 

- niech pani powie, może to wasza wina, że wasz syn jest tak źle wychowany 

- As - kruczoczarna pokręciła z niepokojem głową 

- co ty powiedziałaś? Doigrałaś się dziewczyno. 

- ale proszę, jej wysłuchać, naprawdę otrzymuje wiele nieprzyjemności ze strony państwa syna. Poniosło ją, ale... 

- nie masz prawa głosu gówniaro z bidula - złapałam go za ramię, bo z wściekłością ruszył w stronę dziewczyny, która próbowała załagodzić sytuacje 

- nie dotykaj mnie ty brudna ćpunko - otrzymałam siarczysty policzek. Pan Ingerman nie był silny, ale ja zupełnie się nie spodziewałam i przez uderzenie całą masą jego ciała mało co się nie przewróciłam 

- Astrid, oszalał pan? - pani Valka wyszła przed dom 

- ta dziewucha... 

- nic tym razem nie zrobiła. Poza tym jeśli ma pan coś do niej, to proszę rozmawiać ze mną, a nie nasyłać na nią syna - kobieta podeszła do mnie i złapała za ramię, trzymałam dłonią policzek i próbowałam się uspokoić, byłam w szoku - dziecko wszystko w porządku? - nie mogłam nic powiedzieć, nie miałam dokąd uciec, czułam się po prostu strasznie - kochanie, spokojnie - przytuliła mnie - jestem tu i nie pozwolę cię skrzywdzić. Heathera, chodź tu do mnie - zawołała dziewczynę, bo ta stała za Ingermanami, więc była od nas oddzielona - zaprowadź As na górę i chodź tu, wejdzie przez ogród - kobieta oddała mnie w ręce mojej koleżanki, a sama została z rozwścieczonym bogatym ojczulkiem Śledzika. 

------------------------

Przepraszam, że znów była taka długa przerwa, ale zaczęłam studia i było ciężko na początku. To pierwszy powód. Drugi jest taki że już raz napisałam połowę rozdziału, ale utknęłam i strasznie mi się nie podobało, a uwierzcie, że trudno jest coś tak zupełnie przeredagować. Kompletnie zmieniłam bieg wydarzeń. A trzeci powód. Piszę też dwa inne opowiadania i jednego jest już bardzo bardzo dużo. Myślę, że niedługo coś się ukaże 😅. Obiecuję kontynuować, spróbuję częściej, ale z tym wiadomo jak wychodzi. Kiedyś podawałam tu Facebook'a, jak za długo nic nie będzie to piszcie na priv i mnie poganiajcie.